De wereld komt nu binnen
Maatjes van de zonnebloem
Gerry Smink is vrijwilliger bij de Zonnebloem. Ze gaat iedere twee weken op de koffie bij mevrouw Beekhuizen. Dit momentje samen, het één-op-één-contact, is iets waar mevrouw Beekhuizen zich erg op verheugt. “Gerry brengt de wereld bij me binnen”, vertelt ze. “Dat is zo belangrijk als je zelf niet meer makkelijk buiten de deur komt. Ik kom nog maar weinig onder de mensen.”
Samen koffie drinken
Als Gerry in de deuropening verschijnt, staat de koffie al klaar. Des te sneller kan het tweetal doen wat ze zo graag samen doen; praten. “We hebben het over van alles”, zegt mevrouw Beekhuizen. “Over het leven, over wat we op televisie hebben gezien. Alledaagse zaken. We hebben ook dingen gemeen. Zo hebben we allebei gewerkt en allebei een gezin.” Gerry knikt instemmend. “Ik vind het leuk als ze verhalen over vroeger vertelt. Het is zo boeiend om te horen wat ze allemaal heeft meegemaakt. Zo hard als ze heeft gewerkt in haar leven. Zo flink als ze was en is. Van haar hoor ik dingen die alleen een ouder iemand je kan vertellen. Dat vind ik heel waardevol en verdiept ook mijn eigen interesses.”
Vertrouwd gevoel
De twee zien elkaar eveneens bij Zonnebloemactiviteiten. “Daar ga ik nog wel naartoe”, vertelt mevrouw Beekhuizen. “Met mijn scootmobiel. Ook al voel ik me daar niet meer zo veilig op sinds ik bibberig ben. De Zonnebloem is te belangrijk voor me om te missen. Zelfs al kan ik mijn scootmobiel niet meer altijd recht sturen, ik ga erheen.” Je kent elkaar, legt ze de meerwaarde van de Zonnebloemactiviteiten uit. “En ook als je je niet goed voelt, is dat geen bezwaar. Dat vertrouwde gevoel heb ik bij Gerry ook. Als ik niet lekker in mijn vel zit, voelt ze dat meteen aan. Haar rust en haar belangstelling op zo’n moment betekenen heel veel voor me.”
Ik wil het niet meer missen!
Zoveel voldoening
Gerry is nog niet zo lang vrijwilliger bij de Zonnebloem, bekent ze. “Ik ben het vrijwilligerswerk ingerold door mijn man, die actief is bij de Zonnebloem. Ik dacht in eerste instantie: ik kijk het een half jaar aan. Maar het geeft me nu al zo veel voldoening dat ik het niet meer zou willen missen.” Mevrouw Beekhuizen klinkt dit als muziek in de oren. “Ik wil jou ook echt niet meer missen!”
Zoveel voldoening
zoveel voldoening “SUPERMOOI ALS EEN DIERTERUG DE VRIJE NATUUR IN KAN” Een gedumpte kip langs de weg, een zwaan die door een verwonding aan zijn vleugel niet meer kan wegvliegen, een hond of kat die de weg naar huis niet meer vindt, een emoe die is ontsnapt, een reetje dat is aangereden door een auto. Het zijn maar een paar van de vele meldingen die de dierenambulance dagelijks krijgt. Vorig jaar rukte de ambulance alleen in Leidschendam-Voorburg al 2.000 keer uit voor dieren in nood. Om al die dieren op te vangen, zijn vrijwilligers onmisbaar. Gemeenten hebben volgens de wet de taak om dieren in nood te helpen en om zwervende (huis)dieren tijdelijk op te vangen. Dierenambulance Wassenaar, Leidschendam-Voorburg voert deze taak voor beide gemeenten (Wassenaar en Leidschendam-Voorburg) uit. “Een enorm afwisselende baan”, vertelt Harold, die sinds ruim 2 jaar als vrijwillig chauffeur op de dierenambulance rijdt. Ik maak heel wat meeAls je Harold vraagt naar wat hij zoals meemaakt op de dierenambulance, volgen de verhalen elkaar op. Vorige week rukte hij uit voor een snip die tegen een raam was gevlogen en daarna was aangevallen door een kat. Samen met een collega heeft hij deze vogel naar vogelopvang De Wulp gebracht, waar het dier herstelt van zijn verwondingen. De laatste tijd komen er ook veel meldingen over vleermuizen. Of slangen die in de duinen worden gevonden. En hij haalt ook wel eens zeekoeten op; zwart-witte vogels die qua uiterlijk nog het meest op een pinguïn lijken. “Het zijn echte zeedieren. Als die aan wal komen, is er eigenlijk altijd iets mis. Daarom halen we ze op en brengen we ze naar de vogelopvang, waar ze verder worden onderzocht.”Maar het meest memorabel is de redding van een havik, een tijd geleden. “Deze havik was in een kippenhok terechtgekomen. Om de kippen te redden, was de eigenaar van de kippen de havik te lijf gegaan. Tegen de tijd dat we aankwamen, was er weinig meer van hem over. Maar ik zag nog wat beweging in zijn ogen, en we besloten er toch voor te gaan. We brachten hem zo snel mogelijk naar de vogelopvang. Daar werd zijn gebroken vleugel verbonden en hij kreeg medicijnen. Na een tijdje is hij naar een grotere opvang gebracht, waar hij opnieuw kon leren vliegen. Inmiddels is hij weer losgelaten in de vrije natuur. Supermooi natuurlijk, want daar doen we het voor.” Meteen aan de slagNieuwe vrijwilligers kunnen bij de dierenambulance meteen aan de slag. Ze rijden mee met een ervaren chauffeur, die hen alle kneepjes van het vak leert. “In de praktijk leer je toch het meest. Ik zag bijvoorbeeld een keer een jonge meeuw op de weg lopen. Ik ging de weg op om hem aan de kant te jagen, maar voor ik het wist had ik zijn ouders achter mij aan. Zij hebben mij flink op mijn hoofd gepikt met hun snavel. Dat pak ik een volgende keer dus anders aan”, vertelt Harold lachend. Hij heeft ook veel geleerd over alle organisaties waar de dierenambulance mee samenwerkt. Boswachters, die een gewonde ree kunnen afschieten. Waterbedrijf Dunea, als beheerder van de duinen. Rijkswaterstaat, voor als er op rijkswegen dieren gered moeten worden. En vogelopvang De Wulp in Den Haag en de wildopvang in Delft.Maar bovenal vindt Harold zijn vrijwilligerswerk vooral heel leuk om te doen. “Ik ben gek op dieren en hou van autorijden, dus 1 en 1 is 2. Daarnaast vind ik de reacties die we iedere keer krijgen erg mooi. We nemen vanuit de auto zelf meldingen aan en hebben dus direct contact met mensen die dieren vinden. Ze waarderen het altijd enorm als we komen. Laatst was er bijvoorbeeld een meisje dat ons belde omdat ze op weg naar hockey een mol langs het fietspad zag liggen. Kinderen vinden het heel stoer als dankzij hun telefoontje een echte dierenambulance aan komt rijden. Daar haal ik zoveel voldoening uit.” Het is vooral heel leuk Vrijwilligers gezochtDierenambulance Wassenaar, Leidschendam-Voorburg staat 24 uur per dag, 7 dagen per week klaar om zieke, gewonde en zwervende (huis)dieren in Leidschendam-Voorburg en Wassenaar te helpen. De vrijwillige dierenambulancemedewerkers verlenen eerste hulp en vervoeren de dieren daarna naar een dierenarts of een opvanglocatie. Ook nemen ze telefonische meldingen aan en verzorgen dieren die tijdelijk worden opgevangen. Dat kan alleen als er voldoende vrijwilligers zijn. Extra handjes zijn hard nodig!Draagt u dieren een warm hart toe en wilt u zich als vrijwilliger inzetten? Klik dan hier voor alle actuele vacatures bij Stichting Nationale Dierenzorg. Tekst en foto: gemeente Leidschendam-Voorburg
Lees het verhaal